Entüvitif medyomluk; medyomların, yani kâinat tesirlerini, kâinat vibrasyonlarını alabilmede hassasiyet kazanmış insanların yüksek idrak kombinezonlarıyla ilgili çok ince vibrasyonlar olarak gelen ‘tesirler’i alıp, bu tesirlerin mânâlarını ya konuşarak, ya yazarak veyahut başka bir tarzda dış âleme, insanları n anlayabilecekleri vasıtalarla aktarmaları nın sözkonusu olduğu medyomluktur. (137, 138)
Dünyada medyomluk reaksiyonlarını meydana getiren tesirlerin en önemlisi yüksek entüvitif tesirlerdir. (137) Fiziksel medyomlukta ise gelen tesirlerin kaba bir maddeye yönlendirilmesi ve o kaba maddelerdeki reaksiyonların sonucu olarak çeşitli formasyonların, transformasyonların, deformasyonların veya daha basit hareketlerin meydana getirilmesi sözkonusudur. (137) Medyomların yapılarında entüvitif bakımdan, gönderilen tesirleri kolayca ifadelendirebilmek imkân ve takati fazladır. (137)
Beyindeki hareketler
İnsan bedeninde en fazla hareketi haiz (hareketi taşıyan, harekete sahip) hücreler ‘beyin’ hücreleridir. (138) Beyin hücrelerinin olağan hâllerde kendilerine mahsus belirli (muayyen) hareket frekansları vardır. (138) Bunlar çeşitli nedenlerle artabilirler ve frekansları artan hücrelerin faaliyet ve kudretleri de artar. (138) İşte medyomlara tesir gönderen varlıklar onların faaliyetlerini bu şekilde, yani kullanmak istedikleri merkezlerdeki (Beyin merkezleri) hareketleri –ya doğrudan doğruya veya şuur kanalıyla– arttırmak suretiyle idare ederler. (138)
İzafî sayılarla da olsa, şu kıyasî örnek bu konuda bir sezgi verebilir: Örneğin, bir medyomun şuur merkezinin moleküllerinin frekansı, olağan zamanlarda saniyede 40 bin ise, trans hâline geçip bir varlığın tesiri altında kalınca 60-70 bine kadar çıkar. (138) Şuur merkezinde frekansın bu artışıyla faaliyet de artar, idrak genişler. (138) Frekansın artışı o tesiri gönderen varlığın takdirine bağlıdır. (138) Hareketlerin arttırılmasıyla, medyomun varlıktan alacağı tesirlerin mânâlarını ifade etme kabiliyeti ve idraki de artar ve bu mânâları medyomlar ya konuşarak, ya yazarak veyahut başka bir tarzda dış âleme, insanların anlayabilecekleri vasıtalarla naklederler ki, bu medyomlara entüvitif medyom denir. (138)
Medyomun transa sokulması, ancak uzun bir tebliğin akışı sırasında çevreden gelen tesirleri ortadan kaldırmak için, beyin merkezlerinin uykuya yakın bir durumla çevreye karşı hareketlerini azaltmak amacıyla yapılır. (159)
Tesirin inişi ve medyomdaki işleyiş mekanizması
Entüvitif medyomluk irtibatlarında, önce, bir varlıktan kalkan ve medyomda belirli mânâ ve izlenimleri uyandırabilecek titreşimleri içeren bir tesir medyoma doğru ilerlemeye başlar. (149, 153) Varlıktan kalkan bu tesir, medyomdan uzaklığı derecesine bağlı olarak az ya da çok sayıdaki ‘transformatör istasyonlar’dan geçtikten sonra medyomun varlığının ‘şuurüstü’ sahasına iner. (149, 153) Şuurüstüne inen bu tesirler; oradan ‘şuurdışı’ kanalıyla, medyomun hangi melekesinin veya fonksiyonunun kullanılması gerekiyorsa, o melekeyi veya o fonksiyonu idare eden merkeze, yani o tesirleri çevreye nakledecek organların tâbi bulunduğu beyin merkezine, mesela konuşma merkezine –şuur merkezine de yansıyarak– gönderilirler. (149, 153)
Beyne gelen tesirler kural olarak daima ‘beyin merkezleri’ni oluşturan moleküllerin hareketlerini arttırır, titreşim frekanslarını yükseltirler ki, bu da onların kabiliyet ve kudretlerinin o oranda artmış olması demektir. (149)
Medyomun gelen vibrasyonları çevreye konuşarak aktarması gerekiyorsa, şuurüstündeki tesirler şuurdışı kanalıyla konuşma ile ilgili beyin merkezine gelir ve onu faaliyete sokarlar. (149) Bu tesirler ilgili merkezlerde uyandırılacak izlenimlere göre ayarlanmıştır. (149-150) Beyne giren her tesirin ya doğrudan doğruya veya başka yollardan muhakkak şuur merkezine yansıması şart olduğ undan, tesirler şuurüstünden konuşma merkezine gelirken şuur merkezine de geçerek gelirler. (150) Şuura geçen tesirler şuuru ifade eden merkezi (şuur merkezini), oradaki (o merkezdeki) moleküllerin titreşim frekanslarını arttırarak –tesirin içeriğindeki maksatlara göre– faaliyete sevk ederler. (150)
Kontrollü irtibat ile alelâde irtibat
Yüksek vazifeli bir varlığın bir “vazife medyomu”yla irtibatı olduğunda, entüvitif medyomluğun en yüksek şekli sözkonusu olur: Bu irtibatta, tesirin medyomca insanlara aktarılacak mânâları nın orijinalliğinin bozulmaması amacıyla medyomun onları dışarı ifade etmesinden önce bir kontrole tâbi tutulma sözkonusu olduğundan, buna ‘kontrollü irtibat’ adı verilmiştir. (149, 150, 151, 152, 153) İlâhî Nizam ve Kâinat kitabı
Vazife medyomu olmayan medyomların irtibatlarında, bir başka deyişle mâşerî plânlarla ilgili çok büyük hareketlerin meydana getirilmesiyle ilgili olmayıp, ancak fertlerin veya küçük toplulukların tekâmülleri için kurulan “alelâde irtibatlar”da ise bu kontrol mekanizması mevcut değildir. (152, 160) Hâmi ve yardımcı varlıklar. Yani varlık medyoma gönderdiği vibrasyonların doğru aktarılıp aktarılmadığını tahkik etmez; sadece, tesirlerini medyomun şuurüstüne göndermekle yetinir. (152) Medyom tarafından nasıl alındığı ve nasıl aktarıldığı onu ilgilendirmez. (152) Bununla birlikte bu tebliği alelâde irtibatla veren varlık, üst varlıklar tarafından kontrol edilir. (152) Medyom irtibat sırasında faaliyetini idrakli olarak da yapabilir, idraksiz olarak da; faaliyetini idrakli olarak yapıyorsa buna ‘idrakli irtibat’ adı verilir; idrakli olarak yapmıyorsa, yani olan bitenin farkında olmayıp yaptığı işlerden haberdar değilse, buna da ‘otomatik irtibat’ adı verilir. (151, 152, 153, 156) Otomatik irtibat alelâde irtibatlarda da, kontrollü irtibatta da oluşabilir. (151, 152, 153, 156)
Alelâde (kontrolsüz) irtibatlarda oluşabilecek sakıncalar
Vazife medyomluğundaki gibi kontrollü olmayan alelâde irtibatlarda şuur merkezinin, icra merkezine, mesela konuşma merkezine “yap” emrini vermesinden önce, kontrollü irtibatta olduğu gibi bir kontrol mekanizmasına tâbi tutulmamasının, yani varlıktan gelen mânâların verilmek istendiği gibi alınıp alınmadıkları tahkik olunmadan icra edilmesinin kuşkusuz sakıncaları vardır. (153) Öncelikle, bu tür irtibatlarda tebligatın (Tebliğler) arasına şuurdışından alınan izlenimlerden başka, şuuraltındaki izlenimlerin de karışması sözkonusu olabilmektedir ki, bu izlenimlerin kontrole tâbi tutulmaması, bazen tebliğin mânâsını değiştirmek, yozlaştırmak ve hatta varlığın ifade etmek istediğinin tam zıddını beyan etmek gibi durumlara yol açabilir. (153)
Bu durumların sık veya seyrek olarak oluşması, medyomların kabiliyetlerine ve tebliği gönderen varlığın kudret derecesine bağlı olduğu kadar, medyumların bünye ve çevre şartlarına da bağlıdır. (153) Mesela tebliğ sırasında celsede hazır bulunan asistanların idrakli veya otomatik olan düşünceleri, istekleri de –istemeden de olsa– medyomlara tesir eder. (153-154) Celseyi izleyenlerin tesirleri medyomun şuurüstü sahasına gidemeyeceklerinden, tebligatı o yoldan bozamazlarsa da, medyomun o sırada şuura açık bulunan şuurdışı kanalından şuur sahasına kolaylıkla tesir edip, şuurda az çok bulanıklık meydana getirebilirler. (154) Ayrıca, çevreden gelen bu tesirlerin şiddet ve türlerine göre şuurda ortaya çıkan bulanıklık şuurüstünden gelen tesirlerin akışını zorlaştırabilir. (154) Çünkü şuurüstünden gelen tesirlerle yüklü olan şuurdışı ile şuurun irtibat sahası çevreden gelen tesirler tarafından az çok işgal edilmiş duruma girer. (154) Bu takdirde beyin merkezleri, bir taraftan şuuraltından, diğer taraftan bulanık olan şuurdan alacakları karışık ve şaşırtıcı tesirlerle bazen medyoma acayip sözler söyletmeye başlarlar. (154)
Bütün bu hâller maksatsız ve boş olmayıp, yine medyomların ve çevrelerindekilerin görgü ve tecrübelerinin artması için vazifeli varlıklar tarafından tertiplenmiştir. (154) Bunların tertiplenmesinde; asistanların ve medyomların dikkat, ‘cehit’ ve gayret melekelerinin inkişafı, iyi veya kötü niyetlerinin sınavı ve bunlardan doğan yanılmalar karşısında takınacakları tavırlarla azim, cesaret ve sebat derecelerinin ölçülmesi gibi sayısız etken vardır. (154)